Ξεκινώντας από την επιλογή της  χλωρίδας επιλέγουμε περιοχές όπου έχουμε αυτοφυή φυτά και όχι καλλιέργειες που ραντίζονται. Εκτός κι αν είναι βιολογικές καλλιέργειες. Θεωρούμε πως το πιο σίγουρο είναι να έχουμε τις κυψέλες μας μακριά από περιοχές επιβαρυμένες με ρύπους και φυτοφάρμακα. Και όταν λέμε μακριά εννοούμε τουλάχιστον 7-8 χιλιόμετρα . Είναι γνωστό πως οι μέλισσες έχουν μια συγκεκριμένη ακτίνα δράσης που συνήθως δεν ξεπερνά τα 5 χιλιόμετρα(ανάλογα με την μορφολογία του εδάφους). Οπότε μια απόσταση 7-8 χιλιομέτρων θεωρείτε ασφαλής . Έτσι λοιπόν επιλέγουμε περιοχές με αυτοφυή βλάστηση.

Πηγαίνοντας στη δεύτερη επιλογή  προσέχουμε πώς αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες και τα παράσιτα που εμφανίζονται στα μελίσσια μας. Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός έχει και τα όρια του , έχει τις ασθένειες του και τους εχθρούς του. Να τονίσουμε πως ένα  μελισσοσμήνος που δεν έχει ταλαιπωρηθεί από φυτοφάρμακα και δεν έχει υποστεί τεχνικές διέγερσης με ζάχαρη και άλλες διεγερτικές χημικές  τροφές  δεν παρουσιάζει έντονα προβλήματα με ασθένειες .

Έτσι για παράδειγμα αν θέλουμε να δυναμώσουμε τα μελίσσια μας μπορούμε να τα τροφοδοτήσουμε με μελί και σκόρδο ή αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την βαρρόα (παράσιτο- εχθρός της μέλισσας) να χρησιμοποιήσουμε φυτικά σκευάσματα.

Αν υπάρχει ένας σωστός δρόμος  αυτός είναι ο δρόμος της φύσης , έλεγε ο Αριστοτέλης . Στη υγεία των μελισσών αυτός  ο δρόμος της φύσης είναι ο σωστός, βέβαια είναι λιγότερο αποδοτικός σε ποσότητες μελιού . Δυστυχώς η πρακτική του «όσο πιο πολύ τόσο πιο καλά» έχει οδήγηση σε ένα φαύλο κύκλο με άμεσες συνέπειες τόσο στην μέλισσα όσο και στα προϊόντα που μας προσφέρει.

Και τέλος όσο αναφορά την συντήρηση των κηρηθρών ,ίσως θυμούνται κάποιοι πριν από 3-4 χρονιά την περιπέτεια που αντιμετώπισαν τα ελληνικά μέλια με την παρουσία    της χημικής ουσίας γνωστής ως Κηροσκολίνη.

Αυτό το χημικο σκευασμα χρησιμοποιουνταν για να συντηρούνται  οι άδειες κηρήθρες (από μέλι)  από ένα είδος σκόρου που τρέφετε από το κερί και το καταστρέφει. Ένα  επικίνδυνο σκεύασμα που άφηνε υπολείμματα στο μέλι ,  βλαβερά για την υγεία  μας.

Σήμερα χρησιμοποιούνται φυτικά σκευάσματα ή σκευάσματα που δεν αφήνουν υπολείμματα για την συντήρηση των κηρηθρών.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλες πρακτικές  που χρησιμοποιούνται στην διαδικασία παραγωγής του μελιού  για να έχουμε  ένα βιολογικό «καθαρό» μέλι, όμως είναι σίγουρο πως σήμερα υπάρχει η ανάγκη για βιολογική καλλιέργεια στην μελισσοκομία.

Το μέλι είναι ένα προϊόν που δεν θα έπρεπε να δέχεται καμιά επεξεργασία από την συλλογή του μέχρι την διάθεση του. Να φτάνει στο πιάτο μας όπως ακριβώς μας το δίνει η φύση . Να έχει το χρώμα και την γεύση που θα την καθορίζει το φυτό ή τα φυτά από τα οποία συλλέγετε και όχι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, όμως περιοριζόμαστε στην πιστοποίηση του προϊόντος μας που προκύπτει μέσα από το συχνό έλεγχο του οργανισμού πιστοποίησης (ΟΞΥΓΟΝΟ) γιατί όπως λέει και ο λαός μας…. Η εμπιστοσύνη είναι καλή αλλά ο έλεγχος καλύτερος.